Het kan geen toeval zijn. Laatst schreeuwde Servaas Bingé in zijn boek “De Klik” nog in mijn oor dat de tijd kort is, dat het leven slechts uit 4000 weken bestaat. Vandaag schuift Stijn me een van onder het stof gehaald artikel uit Knack Weekend onder de neus. Over het boek “4000 weken. Je tijd op aarde en hoe ermee om te gaan” van Oliver Burkeman. Met de poepers, bereken ik op “tinternet” hoeveel weken ik gesleten heb. Ik piep voorzichtig met één oog. Mijn mond valt open en mijn hartslag gaat de hoogte in. Er zijn al 1990 weken gepasseerd. Dat is veel, 45% van mijn leven is zomaar voorbijgevlogen. En dan kan ik alleen maar hopen dat ik de gemiddelde levensverwachting van een vrouw in België haal. Dit was precies de schop onder mijn gat die ik nodig had.
Fladderen tussen de zelfhulpboeken De tijd vliegt en ik blijf dromen dat alles vanzelf goedkomt. Dat iemand binnenkort mijn ideale leven in mijn schoot werpt. Als ik maar genoeg boeken lees en podcasts beluister van mensen die het allemaal beter doen dan ik.
Die zelfhulpboeken zijn verslavend. Ze zijn de ideale vriend, mijn beste uitstelvriendin. Intussen word ik bladzijde per bladzijde een klein beetje meer de grond in geduwd (en ik was al niet groot). Boek per boek lees ik wat ik zou moeten doen om meer energie, meer vrijheid, meer geluk, … te creëren. Ik probeer het 5 dagen, het mislukt en alweer word ik bevestigd, dat ik eigenlijk niet veel waard ben of ik denk dat het boek helemaal niets voor mij is. En ik fladder vol goede moed weer naar het volgende boek.
"The secret of change is to focus all of your energy, not on fighting the old, but on building the new." —Socrates
Al 4 jaar droom ik ervan de tijd te hebben om meer met de natuur te leven. Om met mijn handen in de aarde te wroeten, om 100% natuurlijk eten te maken. Om alle artificiële crèmekes buiten te gooien en ze zelf te maken, om er goed uit te zien, van nature. En om te schrijven, om mensen te inspireren om hun leven in handen te nemen.
'The best time to begin is now'
Vandaag maak ik een belofte aan mezelf, aan mijn gezin en aan de wereld. Vanaf vandaag geen excuses meer. Uit liefde voor mezelf, als voorbeeld voor mijn kinderen en omdat ik wil doen wat ik te doen heb op de aarde. Schrijven, mensen inspireren en leven in, met en voor de/mijn natuur.
Het is niet maandag, en al zeker geen 1 januari. Ik wacht deze keer niet tot het zomer is, tot mijn huis is opgeruimd, tot het zonnetje schijnt, tot mijn hoofdpijn voorbij is, tot ik geen schrik meer heb van wat anderen er wel niet van zullen denken, tot mijn dochters groot zijn,…
Die excuses vormen mijn hele leven al een dichte mist rond me. Als ik de mist wegblaas, verschijnt een prachtige wereld. Een ideale man, schatten van kinderen, zeeën van tijd en een langzaam uitdovende burn-out. Nu en dan heb ik meer energie en bovenal voel ik dat de tijd rijp is. Dat ik in de tweede helft van mijn leven ervoor ga. Gedaan met wachten tot ik er klaar voor ben. Met een half gepakte rugzak vertrek ik op avontuur. Mijn rugzak is bodemloos. Vol zal hij nooit zijn. Er valt altijd wel nog wat te leren.
Intussen schrijd ik stap voor stap naar mijn ideale leven. Ik begin met kleine hapjes. Proevertjes als het ware. Elke dag 1 minuut meer het leven leiden dat ik wil. Elke dag een klein puzzelstukje extra. Elke dag genieten van de weg. Zijn wie ik ben, van nature, doen wat ik hier te doen heb met liefde voor mezelf, voor jou en voor de planeet.
Welkom bij Van Nature…
PS: ben je benieuwd naar hoeveel weken van je leven ? Wil je met je eigen ogen zien hoeveel weken van je leven er al voorbijzijn? Klik hier voor een gratis printklare kalender en kleur de voorbije weken in.
Comments